Mini-expedite.

Met blote lichtgebruinde beentjes loopt F. door het hoge gras. De sprieten staan zo hoog dat ze bijna onder haar oksel komen en een kriebel veroorzaken. Ze loopt door en voelt met haar vingertoppen langs alle pluimen en bloemen waar ze langskomt. De avondzon straalt een lichte gloed over haar door de zon blonder wordende haren. Af en toe stopt ze om een bloem van dichterbij te bekijken of een insect van de grond te peuteren. “Dit is een mier, die zijn heel sterk en kunnen meer tillen dan hun eigen gewicht,” ze laat het beestje zien, “maar nu zet ik hem weer terug want daar woont hij.”” Insecten wonen allemaal in kleine ruimtes,” gaat F verder. “We hebben het daar op school over gehad.” Ze loopt een stukje verder en slaat ineens haar hand voor haar mond. Lichtelijk overdreven roept ze: “Hier zit gewoon een bij hè!” Ze gaat iets dichterbij met haar neus en roept om meer uitleg te kunnen geven. “Voor de bij moeten we heel goed zorgen, er zijn er maar weinig. Ze zijn heel belangrijk voor de wereld dus we moeten deze echt met rust laten.” Ze doet een paar stappen, “bijen steken nooit zomaar, alleen als ze in gevaar zijn.” Haar vinger priemt belerend in de lucht, “ze houden heel erg van bloemen dus die moeten we laten staan en niet plukken hoor!” De wandeling is bijna afgelopen, de passen worden kleiner en langzamer en de praatjes minder. Tot slot vertelt ze nog even uitgebreid hoe bijen zorgen voor honing, wat de vorm van een honingraad is, dat deze op school is gemaakt door de grote kinderen met kapla blokken en dat er imkers zijn die de bijenkorven beheren. Zingend loopt ze het laatste stuk verder “red de bijijij.” Dan is de mini-expeditie, onder leiding van kleine F. ten einde.

#expeditiewijz #basisschool #ontdekkendleren #lerenontdekken #onderwijs #insecten #insectenhotel #honingraat #vormen #reddebij